APEL

JAN PAWEŁ II, historia życia Karola Wojtyły

„Nie wszystek umrę…” - te słowa były mottem, przewodnią myślą, poetyckiego apelu poświęconego papieżowi Janowi Pawłowi II. Człowiekowi, który swoim życiem, na każdym jego etapie, pokazywał nam, jak mądrze żyć.

Dziś jest On dla nas wzorem, dla wszystkich - dla starszych i młodszych, dla katolików i ludzi innych wyznań, dla Polaków i narodów bardzo nam odległych. Bo Jan Paweł II, a wcześniej Karol Wojtyła, każdym swoim zachowaniem, gestem, słowem pokazywał, że obok nas są ludzie, których należy szanować, wysłuchać, nie oceniać, zrozumieć. Był taki na wadowickim podwórku, grając w piłkę nożną z kolegami Żydami i często w ich właśnie drużynie. A były to lata 30. XX wieku i przyjaźnienie się z żydowskim kolegą wielu mogło się nie podobać. Był taki jako ksiądz, kardynał i Papież, kiedy podczas swojego pontyfikatu budował dialog pomiędzy Żydami, muzułmanami, wiernymi prawosławnymi i kościoła anglikańskiego. Taki był nasz Papież.

I poetycki apel, który odbył się 25 listopada, w wykonaniu uczniów naszej szkoły pod kierunkiem Pani Edyty Suwały pokazywał właśnie istotę życia świętego Jana Pawła II. To była krótka lekcja historii na tle życia polskiego papieża. To była też lekcja szacunku i respektu, z której każdy z nas powinien wyciągnąć wnioski. I takie też były założenia Pani Nauczycielki, a my Uczniowie mogliśmy to wyrazić.

Poetycką narrację apelu wzbogacił występ szkolnego chóru pod kierunkiem Pani Grażyny Machnickiej. Wykonujący m.in. jedną z najbardziej ulubionych piosenek Jana Pawła II – „Barkę”.

Krystyna Lizak, IVc

Antoni Lizak, VIa