Stalking to celowe i cykliczne prześladowanie kogoś, nagabywanie, złośliwe lub ośmieszające, które zagraża bezpieczeństwu danej osoby. Stalker potrafi wprowadzić swoją ofiarę w poczucie nieustannego osaczenia. Nie ogranicza się do przemocy psychicznej drogą wirtualną. Nie musi kontaktować się z ofiarą bezpośrednio – wystarczy, że będzie rozprzestrzeniał

kompromitujące grafiki lub podszywał się pod nią. W ten sposób odbiera prześladowanej jednostce autonomię, godność, wycofuje ją z życia online. Doprowadza do izolacji, burzy życie prywatne i zawodowe, rozrywa więzi międzyludzkie.

Stalking fizyczny i wirtualny nie kończy się wraz ze zniknięciem sprawcy z horyzontu czy po zamknięciu skrzynki e-mail, bo jego ofiara żyje w ciągłym poczuciu strachu. Może czuć się emocjonalnie odrętwiała, bezradna, mieć problemy ze skupieniem się na najprostszych czynnościach. Mogą się u niej pojawić niespotykane dotąd dolegliwości żołądkowe czy problemy kardiologiczne powodowane ciągłym stresem.

Stalking w polskim kodeksie karnym

Art. 190a kodeksu karnego:

• 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
• 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
• 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
• 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 Nr 88 poz. 553)

Maciej Wyrzykowski